Bahara girdik.
Otobüs beklerken yanımda ki abla (yüzüme bakarak) “mart kedisi” esprisi yaptı . Seyyar tezgahlar rahatsız edici bir şekilde renklendi. Banklarda oturan çiftler görülmekte. Bir de pamuk helvacılar var tabi. Onlarda örgütlü dilenenlerle birlikte baharın habercisi.
Ankara’nın işlek caddelerinden birisinde her nedense Eminem dinleyerek yürümekteyim. Birisi bir işaret yapıyor. Duruyorum. İyi giyimli bir tip. Kulaklığı çıkarıyorum ve adres sorduğunu anlıyorum. “Şurdan” diyorum ve kulaklığı takıyorum. Tam o anda, uzanan bir el görüyorum.
Ankara’daki esrarengiz dilencilere ve yöntemlerine şaşıyorum. Önce adres sor sonra yol parası iste. Sanırım bu sektörde de bazı trendler var ve birileri dilenmek üzerine akıl yoruyor.
.:Babili is Simulakr:. 
Yorum bırakın